purgatif
◊ purgative
◊ 1 ˘spurjañ, spurjus aa. 2 lia spurjañ ; spurjuzenn b.
1 Oc'h aesaat diskarg ar bouzelloù. 2Laoskuzenn rust, strizh he ennegadoù, da skouer evit prientiñ ar gouziviad d'ur skinimbourc'h pe d'ur c'holonselliñ. Gant an hirarver anezho e c'hoarvez arsoc'h ha strafuilhoù dourkevionel grevus a-wechoù .